Een paar dagen na de Socialrun

Het was mijn voornemen om na afloop van de Socialrun nog een laatste blog hierover te schrijven. De woorden lieten alleen even op zich wachten. Ik stuiterde van emoties en adrenaline en het lukte niet om iets op papier te krijgen. Gelukkig kon ik wel op een creatieve manier met papier aan de slag (zoals je kunt zien op de foto) waarmee de woorden beetje bij beetje ook kwamen.

Ik heb de Socialrun ervaren als een en al verbinding en veiligheid en daarmee heling. De stukjes van mijn hart werden door de onderlinge samenhang een beetje meer naar elkaar toe getrokken. Helemaal bij elkaar dat hoeft van mij niet meer (iets met cracks en light). Doordat iedereen deed waar hij of zij goed in is en die kwaliteiten door de anderen gezien en gewaardeerd werden, was er een topsfeer.

Anneloes van 't Licht - van Deest schreef onlangs het volgende: 'Wat ooit beschadigd raakte in verbinding, heeft verbinding nodig om te helen. Herstel vraagt andere mensen die naast je durven staan, die je helpen nieuwe ervaringen op te doen.' Dat was voor mij de kern van de Socialrun: een nieuwe, unieke, helende ervaring.

Waar ik jarenlang heb geworsteld met het leven met mijn lichaam, kon ik nu van begin tot eind luisteren naar de signalen die mijn lichaam gaf en daarop afstemmen. De Socialrun is voor mij een bewijs dat ook wanneer het loodzwaar is en je de moed verloren hebt, werken aan herstel uiteindelijk echt loont.

Ik ben dankbaar dat ik Frank Bonekamp en Anne Marsman heb ontmoet en dat ik deze ervaring op heb mogen doen. Dank aan alle teamgenoten. Het was geweldig!

#Meedoeniswinnen