Sandra blikt terug

Sandra doet dit jaar voor de 4e keer mee aan de Socialrun.
In aanloop naar de Socialrun deelt zij haar belevenissen van voorgaande jaren

Zaterdagavond tijdens de Socialrun

De Socialrun is niet alleen samen plezier maken, maar ook samen problemen overwinnen het gaat tenslotte niet altijd van een leien dakje.Zo ook afgelopen jaar.
Het is zaterdagavond en we rijden met team 1 door Zeeland, op weg naar het wisselpunt met het tweede team. Het stormt en het regent dat het giet, het is totaal verlaten buiten. Het busje schudt soms heftig op en neer door de harde wind en niemand lijkt echt zin te hebben om te gaan lopen in dit hondenweer.
Via de organisatie krijgen we opeens te horen dat de Stormvloedkering, Brouwersdam en Haringvlietbrug zijn afgesloten voor de Socialrunners, te gevaarlijk door de storm, dus we kunnen een heel stuk overslaan. Daarnaast hebben we van het tweede team te horen gekregen dat twee mensen kampen met blessures en niet de hele tocht uit kunnen lopen. Wat nu?

De meningen in de bus zijn verdeeld

In beide bussen wordt druk overlegd wat we gaan doen. In eerste instantie wordt geopperd dat team 1 kilometers gaat overnemen van team 2. Daarop komt een hoop weerstand, want dat kan ook in ons team leiden tot blessures en de vraag of de tocht dan niet veel te zwaar wordt. Een ander idee is dat team 2 gedeeltelijk met de bus naar het volgende wisselpunt gaat in plaats van te lopen. De meningen in de bus zijn verdeeld. Na een uurtje rijden hebben we ook de bus van team 2 gevonden en de teamleiders van beide bussen gaan in gesprek. Ondertussen wachten wij lopers in de bus wat er gaat gebeuren. Na een goed half uur is er een beslissing, team 2 krijgt een extra blok rust en team 1 gaat de blokken van team 2 overnemen, zodat het tweede team meer tijd heeft om te herstellen. Er is een beslissing, maar niet iedereen is het hier mee eens en er wordt nog veel gediscussieerd in de bus. De ene persoon is blij met de beslissing, een tweede blijft discussie voeren en een derde zit stilletjes in een hoekje. Nee, de stemming in het team werd er niet beter op. “Ik doe nooit meer mee met de Socialrun”, riep er eentje. Een ander liep constant te vloeken.

Wakker worden met pannenkoeken!

We rijden naar het rustpunt waar beide teams nu even kunnen slapen, er wordt nog steeds flink gemopperd. Vroeg in de ochtend rijdt team 1 naar het wisselpunt waar zij normaal zouden eindigen en beginnen aan hun 55km etappe. We lopen door Rotterdam en daar raakt de bus de lopers kwijt, waardoor er een heel stuk teruggereden moest worden. Kan gebeuren, maar is wel vervelend voor de loper die nu heel wat extra kilometers moest lopen. Na onze shift gaan we naar een rustplaats op een camping. We zijn drijfnat en ijskoud. Op de camping zijn gelukkig warme douches en we slapen in een hutje waar heel veel warme dekens liggen. We worden gewekt met pannenkoeken op bed, met dank aan ons geweldige cateringteam. Eén van de mannen uit ons team barst in huilen uit, vanwege zijn autisme heeft hij moeite gehad met de strubbelingen van afgelopen nacht en heeft zich niet neer kunnen leggen bij de beslissing die genomen is en dat spookte nog door zijn hoofd.

Als één team over de finish

Op naar de laatste etappe, op naar de finish. De bedoeling was dat wij de laatste etappe zouden gaan lopen, maar opeens horen we dat het andere team ook graag een stuk over wil nemen. Weer is er onrust in de bus. Ja maar, dat is toch niet eerlijk? Wij hebben het meest gelopen, en zij willen met de eer strijken om over de finish te gaan. Weer volgt er discussie in de bus en weer met heftige emoties. Maar gelukkig zijn we er nu snel uit. Zowel team 1 als team 2 lopen nog een stuk door Utrecht en we spreken gezamenlijk met het hele team af in Soesterberg om de laatste drie kilometer gezamenlijk te lopen en ook samen over de finish te gaan. Zo gezegd, zo gedaan. Eenmaal over de finish zijn alle irritaties en discussies vergeten en zo rennen we gezamenlijk de finish over. Wat volgt is één groot feest, waar we toch als een hecht team op het podium staan. En het mooie is, iedereen die heeft geroepen nooit meer mee te willen doen met de Socialrun, is er dit jaar gewoon weer bij.

Sandra Groenewold