Trainen voor de Socialrun - Blog van Sandra
Sandra doet dit jaar voor de 4e keer mee aan de Socialrun.
In aanloop naar de Socialrun deelt zij haar belevenissen van voorgaande jaren
Trainen? Geen idee, ik doe maar wat...
Hoe train je nou voor een evenement als de Socialrun? Geen idee. Ik doe ook maar wat. Maar is het voldoende? Moet ik niet lid worden van een hardloopclubje? Moet ik een trainingsschema volgen? Moet ik niet op dieet? Loop ik wel ver genoeg? Loop ik wel hard genoeg? Hoe doen de anderen dat? Allemaal vragen die in mijn hoofd spelen in de aanloop naar de Socialrun.
Trainingschema’s?
Vroeger heb ik heel veel hardgelopen, vooral op de weg en heb zelfs drie marathons gelopen, waarvan twee onder de vier uur. Nee, ik was niet lid van een atletiekclub, ik liep lekker voor mezelf, wanneer ik tijd en zin had en dat beviel me prima. Ik wist niks van trainingsschema’s en dat je bij een marathon de beruchte ‘man met de hamer’ tegenkomt na een kilometer of dertig, heb ik gewoon al doende ondervonden. O ja, en het is ook wel handig als je op lange afstanden wat eet en drinkt onderweg, want dat wist ik ook niet. Ik liep voor mijn lol, was helemaal niet bezig met tijden die ik wilde lopen, ik had er gewoon enorm veel plezier in.In 1996, een dag voor de Elfstedentocht, liep ik een halve marathon in Friesland met -16 graden. Daar won ik de eerste prijs en mocht voor het eerst op het podium. Niet dat ik nou zo snel had gelopen, al vond ik 1.40u toch niet slecht, maar er waren gewoon maar heel weinig deelnemers in deze kou. Maar deze overwinning kwam me duur te staan, ik had een fikse longontsteking opgelopen en kon hierdoor een half jaar niet hardlopen. En daarna heb ik het ook niet meer opgepakt.
Trailrunnen
Maar drie jaar geleden kreeg ik er opeens weer zin in. Omdat ik ook best wel veel fiets, was de conditie niet zo’n probleem, alleen de spieren moesten even wennen aan deze nieuwe uitdaging. Ik woon vlakbij de Utrechtse Heuvelrug en daar stikt het van de prachtige routes door het bos, heuvel op, heuvel af, soms een trap of even de uitzichttoren beklimmen, een paradijs voor lopers. Trailrunnen werd mijn ‘ding’. In de weekenden en zomeravonden liep ik over de trails op de Heuvelrug en Klompenpaden, keurig bewegwijzerde routes door bos, hei en weilanden. Af en toe liep ik mee met een toertochtje, vaak met een thema: Een smokkelroute, of een ritje met de stoomtrein en lopend terug. Ik heb zelfs een keer een nachttrail gelopen, 15 kilometer door het bos in het donker. Over hoe hard ik loop bekommer ik me niet, ik hou het wel een beetje in de gaten met Strava, maar of ik nou tien minuten langer over een route heb gelopen dan de vorige keer, dat boeit me niet.
Ik sport elke dag, of ik fiets naar mijn werk een uurtje en een uurtje terug, of ik ga hardlopen en ’s winters ben ik nog wel eens op de spinningfiets te vinden. Ik werk regelmatig thuis en gebruik dan vaak de pauze of einde van de werkdag om dan even een uurtje te hollen, maar dan gewoon op de weg. Nee, ik haal niet meer de tijden die ik vroeger liep, maar doe er ook geen moeite voor om sneller te worden. Ik denk zelfs dat ik helemaal niet zo gelukkig word van zware trainingsschema’s, dat legt denk ik teveel druk op me.
Het is best een eind lopen
Maar nu terug naar de Socialrun. Vorig jaar heb ik voor het eerst meegedaan als hardloper en heb in dat weekend toch 70 kilometer bij elkaar gelopen, dat zijn bijna twee marathons. Natuurlijk loop je in blokken van twee kilometer en heb je na iedere 55 kilometer rust, maar dan nog, het is best een eind. En de ene keer loop je ’s ochtends en de andere keer om drie uur ’s nachts, dus ook slaaptekort en vermoeidheid gaan nog eens meespelen, in de rustblokken lukte het me om hooguit twee uur slaap mee te pikken en dat ga je in het verloop van het weekend best wel merken.
Maar hoe train je dit nou? Moet ik gewoon af en toe een keer dertig kilometer gaan rennen, om mijn duurvermogen te trainen of moet ik nou juist zorgen dat ik heel snel word op die twee kilometer? Gaan rennen zonder te eten om vermoeidheid te simuleren? Ik weet het niet. In mijn Socialrun team zaten allemaal mensen, die wel lid waren van een loop- of atletiekvereniging. En vooral in het begin werd bij iedere run de stopwatch erbij gehaald en gekeken naar de gelopen tijd. Eentje liep er volgens mij zelfs vier minuten over een kilometer.
Vooral genieten van het lopen!
En ik? Ik liep gewoon mijn eigen tempo en genoot vooral van het lopen, het kletspraatje met de fietser en het buiten zijn. Uiteindelijk hebben we de 555 kilometer met zijn allen gehaald en zijn die tijden ook helemaal niet zo belangrijk, zo lang je gezamenlijk maar in 48 uur, of misschien een uurtje of twee langer, die 555 kilometer haalt. En het is mooi om te zien dat een ieder zijn eigen doel heeft. De ene wil een snelle tijd op de twee kilometer, onze chauffeur wisselde af en toe met één van de lopers om zelf ook even een stukje te lopen en zelfs onze fietster heeft halverwege een paar blokken gelopen. Moet ik nu anders gaan trainen? Nee, ik denk het niet. Voor mij gaat het om het plezier van het lopen, het plezier om een heel weekend met een hecht team op stap te zijn, lol met elkaar te maken en samen die 555 kilometer te volbrengen. En dat doen we dit jaar weer !
Delen